Weerzien in Coromandel, prachtige wandeling en....

Ik word vanmorgen op tijd wakker en kijk even uit mijn raam voorhet weer en zie druppels op mijn raam....DRUPPELS OP MIJN RAAM! Dit kan toch niet waar zijn! Ik wil vandaag gaan zandsurfen in Ahipara....nou ja geen paniek dit kan ook met regen zoaqls gewoon surfen toch? Ik rij lekker door de bossen en zie de natuur weer veranderen bij elke 50 km en verheug me op het surfen. Het is een klein dorpje en het is er heeeeel rustig... ik zie niemand op straat... bijna alle winkels zijn dicht en ook de bedrijven die adventures regelen zijn...inderdaad gesloten tot 3 maart... Vet balen heb ik daar 150 km voor gereden en ook wer terug! Het schijnt een soort visserdagweekend te zijn waar iedereen naar toe is. Nou ja, dan het roer weer om en ga even op het strand liggen vooriets te eten en zie een man vissen in de zee. Hij haalt er een flinke vis uit en gooit hem levend op het strand en laat het beest daar creperen onder het toeziend oog van een aantal meeuwen die er wel een lekkere lunch in zien. Na een uurtje komt ie doodleuk terug en neemt de vis mee naar....jakkes! De wolken geven het nog niet op en komen in grote getalen binnen en ik duik mijn auto weer in langs de kust terug en zie dat deze weg niet zo mooi is. Heel dor en weinig te beleven en ik kom langs een haventje waar allemaal netten in het water liggen in grote vierkanten. Daar schijnen ze mosselen en oesters in te vangen. Ik blijf er een uurtje hangen, want door het zonnetje vind ik het zonde om de auto in te gaan en laat hem lekker op mijn lijf schijnen voordat ik weer afzak naar Pahia. De volgende dag ga ik richting de Coromandel naar vrienden van Ruud en Annelies om bij hun Lodge te gaan kijken. Ze hebben het helemaal zelf gebouwd van hout, strobalen en een soort leem. Ik ben benieuwd en ga overnachten in Thames. Daar ontmoet ik een Duits meisje en een Franse jongen die de volgende dag een track in de Coromandel gaan doen en dat trekt mij ook wel en zo verander ik mijn plan weer en ga heerlijk mee voor een ochtendwandeling. Zij gaan voor de volle track van 6 uur en ik loop een route met ze van 2 uur en het is een prachtige route over uitgehouwen trappen van rotsblokken, oversteken over een rivier met rotsblokken en prachtige uitzichten in het dichte bos. Na 20 min. ben ik helemaal zeiknat van het zweet en hangen de druppels onder mijn kin haha.... nou het luie zweet is er weer uit en ik kan er weer tegen voor vandaag hoor. Ik neem afscheid van de jongelui en wandel het pad terug waar ik ook rustig mijn foto's kan nemen. Door de stofwolken van het pad ga ik voldaan naar mijn volgende bestemming en kom na een klein uurtje aan in Waihi bij de Lodge van Willem en Carla. Hoe hebben ze deze schitterende plek uberhaupt gevonden... dat is ook weer een leuk verhaal hoor en het is in een woord geweldig. Het is opgebouwd uit boomstammen en planken voor een groot deel uit hun eigen bos en ze struinen heel Nieuw Zeeland af voor wat ze verder nodig hebben. De dikke muren bestaan uit strobalen met een laag leem erover gesmeerd. Oude electriciteitspalen en een betonnenvloer die ze door een chemische reactie mooi in een mediteraine kleur hebben gemaakt door bijna het hele huis. Ze hebben 3 lodges waar gasten in een super mooie kamer komen met een prachtige unieke badkamer en zelfgemaakte spa buiten op hun eigen prive tuin. Geweldig. Ze hebben een gezamelijke woonkamer en keuken met verschillende zitjes, een torentje met uitzicht over het hele dag en de zee, een prachtige tuin met vijver, een rust/mediteer tuingedeelte, een kelder onder een jeu d' boulebaan en een fantastische patio met haard.... Als je je hier niet thuis voel dan weet ik het niet meer. Ik word verwelkomt door de geur van vers gebakken brood en kruiden en groenten uit eigen tuin en we lunchen heerlijk samen. Carla maakt prachtige beelden en een ervan staan in de vijver en heet Freedom to do...en we zitten daar een tijdje op onze hurken naar te kijken alsof we elkaar al heel lang kennen. Wat een kado! Na een heerlijk bakkie verse kruidenthee word het helaas tijd om door te gaan naar 'huis'. Met een onverwachte snik uit mijn keel duik in het dal in om via Waihi eten te gaan halen en naar Annelies en Ruud te gaan. Het is hun trouwdag en ik ga lekker voor ze koken. Ze hebben de jongens ook uitgenodigd en die genieten van mijn kookkunsten en ze vragen of ik de recepten door wil sturen om het zelf ook te maken. Hoe leuk kan een compliment zijn.... Een van de jongens zei dat als hij wist dat ik zo lekker kon koken, dan had ik dit wel meer mogen doen, maar het is er gewoon niet van gekomen. Ja en dan gaat de volgende dag ECHT mijn allerlaatste dag in in Nieuw Zeeland...:( Ik ga met Annelies een koppie halen bij Bjorn en Daphne, want in dit huis hebben Ruud en Annelies tot 3 jaar geleden gewoond en nu genieten zij er lekker. Daarna nog even naar Huntly om wat in te kopen en ik ga nog even de auto wassen en een uurtje in de tuin genieten van het zonnetje die waarschijnlijk nog niet zo lekker is thuis in Nederland. Het is vechterswerk met het eten van gister want iedereen wilt nog wat proeven...lachen hoor... ik zal snel wat sturen naar ze... en dan neem ik ook echt afscheid van Ruud en Jonah die daarna naar vrienden gaan voor een housewarming. Ik vind het niet eenvoudig om afscheid te nemen en word in de auto even emotioneel.... en daar is Annelies met een BIG HUG... heel lief hoor... Op het vliegveld blijkt dat ze iemand op mijn bordingkart ingecheckt hebben en het duurt heel lang en na veel over en weer gebel met Hong Kong en Beiing is het voor een deel gelukt, maar nog niet voor 100% gelukt helaas. Spannend! Er staat als het goed is iemand op het vliegveld in Hong Kong op mij te wachten die me helpt om in het juiste vliegtuig te komen.....oke..... Daar ga ik dan op naar huis. Heerlijk weer om alles op te pakken en mijn nieuwe plannen uit te werken. Ik heb echt weer zin om naar huis te gaan, het is mooi geweest voor nu.... en de vluchten... zijn allemaal goed gekomen. De dame op Hong Kong sprak nauwelijks Engels... en wist nauwelijks waar het over ging en was blij dat ze van me af was. Ik dacht ik regel het zelf wel en dat lukte natuurlijk ook prima. Het duurde gewoon even langer dan normaal. Alles komt altijd goed met een beetje geduld.
Nou lieve vrienden en vriendinnen, ik hoop dat ik jullie een beetje mee heb kunnen nemen op mijn reis naar mijn droom en genoten hebben van mijn verhalen, belevenissen en prachtige fotomomenten. Ik zie jullie graag weer thuis om de rest de laten zien en te vertellen en natuurlijlk voor een bakkie en een echte BIG HUG.

Doeg allemaal en bedankt voor jullie lieve berichtjes.

Liefs Jolanda