Rustig dagje, Mount Cook en Ierse meiden...

Het is niet te geloven, maar ik schrijf dit stuk nu voor de vierde keer en dit is niet meer grappig...Hier komt eindelijk weer een stukje op mijn blog voor jullie om mee te smullen van mijn avonturen:-) Vanuit Akaroa ga ik richting Lake Tekapo en zet de meiden af op de snelweg richting Cristchurch. De natuur is hier erg verdort en rij lekker door naar mijn bestemming en ga even bij het meer genieten van het zonnetje en daarna een kleine wandelijg voor het eten.  Daar raak ik aan de praat met vier studenten uit Brisbane en hun studie in allerlei veschillende richtingen, van architectuur tot werken in de detail handel. Heel interessant allemaal en voor het eerst zie ik dat de laptops op volle toeren draaien en de tv knalhard....was het toch niet leuker in de middle of nowhere....?! Ach dit wil ik ook weer meemaken en duik voor het eerst in een tweepersoonsbed en ga dwarsover liggen om hier lekker van te genieten :-) en bedenk waar ik de volgende dag mijn hoofd in het kussen neerleg. De reis gaat naar Mount Cook en na info over verschillende track ga ik richting de Muller hut voor een dag track tussen de 6 en 8 uur. Het is bloddy hot en met lange mouwen tegen het verbranden ga ik op pad. Het eertste stuk gaat stijl omhoog over trappen, een beetje saai, maar met een geweldig uitzicht! Het tweede stuk gaat over rotsblokken en gesteente en is een ware uitdaging,want het is soms goed uitkijken waar de oranje stokken zijn die de route aangeven. Geweldige uitzichten en een heerlijk gevoel van ruimte geven me dit. Als ik bijna boven ben en voorbij de laatste bocht ben verwelkomt een prachtig bosje witte bloemen me en ik schiet gelijk in de lach. Dit is mijn kadotje voor vandaag. Ik ga ook het laatste stuk doen over nog grotere rotsblokken en uiteindelijk....SNEEUW! Daar bereik ik de hut na 3 uur met het zout op mijn gezicht. Ik rust uit en neem wat prachtige foto's en ga afdalen wat niet makkelijker is dus goed uitkijken waar ik mijn voeten telkens neerzet. Supervoldaan is het me weer gelukt! YES! Al zingend en lachend stap ik na 5 uur in mijn auto opweg naar Aomura en een heerlijke maaltijd. Ik kom er in de avond aan en er is weer veel gezellige reuring in de keuken. Daar ontmoet ik twee meiden uit Ierland die zo in het programma ' van del tot dame ' passen :-) Ik heb me rotgelachen om hun platte taalgebruik en ondertussen hebben ze een fles wiskey achterover geslagen! Ze vragen aan iedereen in het hostel of ze mee wil willen naar een pub, maar dat gaat ze niet lukken, behalve twee jongens uit Australie. Ik was al vroeg wakker en ga met een meisje uit Azie Alice een rondje wandelen door het dorp en stuit op en oudijzerhandelaar die van ijzer de meest bijzondere kreaties maakt zoals een locomotief met bommen aan de zijkanten en een doodskop erbovenop.....Kun je voorstellen een boom van een vent vol tatoes en dit was echt zijn 'kindje' zoals hij hier enthousiast over praatte:-) We reden daarna samen richting Dunedin en onderweg stopten we bij Moeraki Point waar rotsblokken lagen in de vorm van eieren. Heel mooi om te zien en we zaten ieder met onze eigen gedachte een tijdje naar de golven te kijken die met geweld tegen deze eieren kletsten. Verder langs Warrington waar volgens mensen die we tegen kwamen dolfijnen zwommen. Dat wilden we natuurlijk meemaken, maar alles wat er kwam....geen dolfijnen, maar heerlij genoten van de zon en de rust van het strand. In Dunedin hadden we een hostel midden in het centrum en toen ik de keuken binnen kwam..... je raad het misschien al kwam ik de twee Ierse meiden tegen..... ja en toen kon ik er niet meer onderuit en ging een avondje met ze en inog een vriendin uit Denemarken naar een pub. Het werd een hele gezellige avond en ik ging lekker dansen met het Deense meisje wiens naam ik niet kon onthouden. Ze vond het geweldig dat ik ook danste, want haar moeder zou dit nooit doen. Nou ik wl hoor en ik liet me leefde me lekker uit. Een Engelsman uit het Lake District ook en vroeg of ik met hem wilde dansen en samen zijn we lekker uit ons dak gegaan tot ve na middernacht..... Heerlijk en zeiknat van het zweet dook ik onder de douche en die Engelsman..... ging terug naar zijn boot.... Allebei voldaan en een heerlijke avond gehad! Aan het eind van de avond kwam er nog een vrouw naar me toe en vroeg waar ik zo heb leren dnsen, want ze vond het geweldig! Altijd leuk zo'n compliment en die steek ik mooi in mijn zak hahaha! Volgende dag kwam ik een van die meiden tegen.... ze had niet in het hostel geslapen..... en we namen afscheid. Ik ging een rondje door Dunedin wandelen en het begon een beetje te regenen dus zocht ik de botanische tuinen op waar helaas de bloemen uitgebloeid waren maar een mooi uitzicht gaf op een deel van Dunedin dat leek op Napier met al zijn pasteltinten op de huizen. Ik ging richting Kakapoint voor meer Wildlife, maar het was rustig op het strand. De reddingsbrigade was aan het oefenen met de boot die zo snel mogelijk gedraaid, gestart en te water moest. Er waren jongelui ie opgeleid werden en het was heel cool om dit te zien terwijl ik genoot van mijn picknick. Langs mijn route stuitte ik op een prachtig stukje natuur dat op een tropische jungle leek met aan het eind van de wandeling een prachtige waterval. Ik wilde nog langs de Catherdral Cove, maar die was door het tij gesloten en dus reed ik richting mijn volgende hostel. In het plaatsje, die ik iets groter in had geschat dan twee huizen en een wc, waren de hostels vol en werd ik in een superouderwetse vvv naar een hostel 'even' buiten het dorp gestuurd..... en ja hoor na vele km en onverharde wegen met dikke stofwolken achter mijn auto kwam ik terecht op een schapenfarm.....Dit verhaal is voor de volgende keer...hahaha doeg allemaal xx